De geschiedenis

Een terras is een open zitplek in een tuin, voorzien van een verharde ondergrond. De verharding kan bestaan uit keien, stoeptegels, siersteen, grind, split, schelpen, houten planken of ander relevant bouwmateriaal. Voor de stevigheid wordt onder een terras meestal een dikke laag straatzand of aangestampt puin gelegd.

Terrassen werden voor het eerst aangelegd in de vroege Perzische tuinarchitectuur. Ook bij diverse latere beschavingen, waaronder de Babyloniërs en Romeinen, werd er gebruikgemaakt van terrassen om tuinen vorm te geven. Tijdens de Renaissance werden terrassen bijzonder populair, hetgeen hand in hand ging met de algemene behoefte de menselijke controle over de natuur te vergroten.

Als afscheiding tussen twee gebieden in de tuin, of ter verfraaiing van een saaie muur, kan een afscheiding gemaakt worden.

Bron: Wikipedia

De opdracht

De materialen